Mehman A. Damirli

Türkiye’de genel nitelikli teorik hukuk bilim dalının ismine ilişkin genel kabul görmüş bir yaklaşım yoktur. Bu bilim dalı için onun tarihî gelişim süreci boyunca çeşitli isimler kullanılmıştır: “hukukun umumî esasları” (Arsal, 1937), “hukukun umumî prensipleri” (Yörük, 1949), “genel hukuk bilgisi” (Hirş, 2001: 19)1, “genel hukuk teorisi” (Çağıl, 1971; Aral, 1975; Özbilgen, 1976; İzveren, 1994; Işıktaç, 1991, 2015, 2021; Yörükoğlu, 1982; Aktaş, 2018; Karahanoğulları, 2002; Oğuz, 2002), “umumî hukuk nazariyesi” (Çağıl, 1971), “hukuk umumî nazariyesi”/“hukuk umumî teorisi” (Kunter, 1989, 1955), “hukukun genel teorisi” (Hafizoğulları, 1978; Gözler, 1998), “hukuk genel teorisi” (Keyman, 1980, 2000; Işıktaç, 2015, 2021; Gürler, 2017) ve “hukuk genel kuramı” (Atalay, 2008: 154-158). Üstelik, bu adlandırmalar için hiçbir gerekçelendirme yapılmamaktadır. Böyle olunca disiplinin ismi kişisel zevk, tercih ya da sempati ürünü gibi karşımıza çıkmaktadır.

Tam metin için tıklayınız. (PDF)